تأثیر بازی رایانه‌ای بر انگیزه و پیشرفت ریاضی دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روش تدریس مبتنی بر بازی رایانه­ای بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش­آموزان است. جامعه آماری تحقیق شامل چهل نفر دانش­آموز پسر سال دوم راهنمایی است که در سال تحصیلی 88-1387 در تهران مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد مطالعه به دو گروه آزمایش و کنترل به روش تصادفی ساده و انتصاب تصادفی تقسیم شدند. روش تحقیق، روش آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل می­باشد. در ابتدا پیش­آزمونی از هر دو گروه گرفته شد و سپس گروه آزمایش به مدت هشت جلسه یک ساعته طی دو هفته تحت آموزش با روش مبتنی بر بازی رایانه­ای دایمنشن (یک بازی رایانه­ای برای آموزش محورهای مختصات و معادله) و گروه کنترل در همان مدت با روش معمول با همان معلم و کتاب آموزشی مورد آموزش قرار گرفتند. در پایان دوره آموزشی پس­آزمون پیشرفت تحصیلی و انگیزه پیشرفت ریاضی از هر دوگروه به­عمل آمد. ابزار این تحقیق، آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی محقق ساخته و پرسش­نامه انگیزه پیشرفت ریاضی بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­ها به روش مانوا نشان داد، روش تدریس مبتنی بر بازی رایانه­ای بر: پیشرفت تحصیلی ریاضی، انگیزه پیشرفت رغبتی و نگرش نسبت به ریاضی ﻣﺅثر است؛ اما بر انگیزه پیشرفت اجتنابی تأثیری ندارد.